آخرین بروز رسانی اخبار سایت پنجشنبه 6 مهر 1402
 

 

 

Developed in conjunction with Ext-Joom.com


کنفدراسیون والدین کودکان مبتلا به سرطان "ICCCPO" فعالیت خود را از سال 1994 با هدف دستیابی به امکانات پیشرفته در زمینه معالجه کودکان مبتلا به سرطان،  ارتقاء سطح آگاهی واطلاعات و تبادل دانش تخصصی پزشکی بخصوص در جوامع درحال توسعه آغاز کرد."محک" با هدف حمایت همه جانبه وتسکین آلام جسمی و روحی کودکان مبتلا به سرطان وخانواده های آنان، در تلاش است از طریق عضویت و ارتباط با سازمان های بین المللی مرتبط با حوزه کودکان،  کیفیت زندگی این قشر از جامعه را فراهم کند. ازاین رو  از سال 2000 به عضویت سازمان ICCCPO درآمد و هر سال، نمایندگان محک در اجلاس سالیانه این سازمان شرکت می کنند تا دستاوردهای علمی–تخصصی خود را در رابطه با ایجاد امکانات وتسهیلات درمانی برای کودکان مبتلا به سرطان به مشارکت بگذارند. این انجمن از آذر ماه سال 1388، به همت بخش خدمات حمایتی محک با اعتقاد به این موضوع فعالیت خودرا آغاز کرد که، والدین کودک مبتلا به سرطان با توجه به داشتن تجربه، می توانند بهترین راهنما برای والدینی باشند که به تازگی متوجه بیماری فرزندشان شده اند.



اعضاء این انجمن در محک، 10نفر از والدین هستند که در فواصل زمانی مشخص و طی برگزاری جلساتی با بخش روانشناسی و مددکاری، آموزش های لازم در خصوص مشکلات والدین، نحوه برخورد والدین با بیماری  و نحوه برخورد کودک با بیماری به آنها داده می شود. با توجه به اینکه این والدین با مسائل و مشکلات مربوط به سرطان کودک خود مواجه شده اند، می توانند با درک بهتر از شرایط والدینی که کودک آنها به تازگی مبتلا به سرطان شده است، از تبعات منفی این جریان در زندگی آنان بکاهند. در این  مرحله، اعضاء انجمن، نحوه همراهی و برخورد با کودک بیمار، نحوه برخورد اعضا خانواده اعم از خواهر و برادر با بیمار و موارد لازم دیگر را آموزش ودر اختیار والدین قرار می دهند. این انجمن با هدف بهینه سازی زندگی کودکان و خانواده های آنان و در جهت بهبود ارتباط بین والدین و گروه های درمانی، در صدد ساخت  یک فیلم آموزشی است که در مرحله اول برخورد با بیماری ومراحل بعد، پاسخگوی سوالهای بی شمارخانواده ها باشد.

بخش خدمات حمایتی امیدوار است با گسترش این انجمن و افزایش سطح آگاهی اعضاء آن، والدینی که با این رویداد مواجه می شوند بهترین عکس العمل را در خصوص چگونگی رفتار با  بیمار و نحوه درمان او داشته باشند و دوره درمان را به بهترین صورت ممکن وبا کمترین آسیب روحی و روانی طی کنند.