ساناز از کودکی به ساز سنتور علاقه داشت و قرار بود نواختنش را شروع کند. اما با شنیدن خبر ابتلا به بیماری سرطان دیگر نتوانست به کلاس موسیقی برود. در زمان درمانش، یک روز که در محک بستری بود و گروهی برای نواختن موسیقی به اتاقش سر زدند، دوباره آرزوی سنتور زدن برایش پررنگ شد. سرطان نباید تمام آرزوهایش رو از او می‌گرفت.

به مناسبت روز کودکان بهبودیافته محک به اقامتگاه ستارخان رفتیم تا با سعید و حمیرا، دو فرزند بهبودیافته، با همراهی کودکان این اقامتگاه شیرینی درست کنیم و این روز مهم و ارزشمند را جشن بگیریم.انجمن خوراک و نوشیدنی ایران هم برای بار دوم در این اتفاق شاد و هیجان‌انگیز همراه ما بود و با فراهم کردن مواد غذایی سالم و تازه، کودکان محک را برای درست کردن شیرینی‌های خوشمزه یاری‌کرد.

تخصص و مهارت باعث می‌شود هرکاری انجام شود ولی اگر بخواهیم کاری اثرگذار در زندگی خودمان و دیگران انجام شود شاید بهتر باشد عطر عشق و مهر داشته باشد. پرستاری هم یکی از همان شغل‌هایی است که اگر با عشق و مهر عجین شود، دیگر انجام وظیفه نیست، تصویری از انسانیت به وجود می‌آورد که چشم و دل انسان از دیدن‌اش سیر نمی‌شود.

یادداشت «علی بربری»، فرزند بهبودیافته محک:

سرطان پایان زندگی نیست

گفتگو با «زانکو»، یکی از فرزندان بهبودیافته محک و ساکن شهر مریوان:

با نگاه مثبت به زندگی، سرطان را شکست دادم