يه وقتايى يه فاجعه منشاء يه فرصت مى شه. فاجعه ها هميشه باعث يك توقف در روال عادى زندگى مى شن. ما كه نمى تونيم به راحتي جلوى خيلى فجايع و بحران ها رو بگيريم. اما آدم ها مي تونن از توقفى اضطراري ناشى از فجايع و اتفاق هاى بد براى فكر كردن دوباره استفاده كنن: فكر كنن، تجديد نظر كنن، به جوانب ديگه توجه كنن، ببينن چي توى كار و روال و مرام شون قابل بازبينيه، ببينن چي رو ناديده گرفتن.

اهالى محک سالهاست كه چهارشنبه سورى‌ها رسم دارند در حياط پشتى بيمارستان دور هم جمع شوند. بوته‌هاى كوچک را که به اندازه گام‌هاى فرزندان كوچك محک است روشن كنند، موسيقى شاد بهارى و كودكانه بگذارند و در حالى كه به پايكوبى كودكان كه ساعتى از بيمارى غافل شده اند نگاه مى كنند، دعا كنند كه آتش ريشه همه دردها و غصه ها را بسوزاند. 

ما توی دنیایی زندگی می‌کنیم که سرعت حرف اول رو می‌زنه. دنیایی که توش قبض‌ها در کمتر از یک دقیقه پرداخت می‌شن. خبرها در عرض چند لحظه به کل دنیا می‌رسن و فست‌فودها جای غذاهای معمولی رو می‌گیرن. تو این دنیا صبر کردن سخت‌تر از قبل شده و همه می‌خوایم زود بفهمیم آخرش چی می‌شه. ندونستن آخرش یعنی ابهام و روانشناس‌های محک که با خانواده‌های در ارتباطن که شرایط پر ابهامی رو توی بیماری بچه‌شون می‌گذرونن و نمی دونن آخرش چی می‌شه توصیه‌هایی برای تاب‌آوری و صبر دارن:

این روزها به خاطر پیشگیری از ابتلا به کرونا مجبوریم زمان زیادی رو به دور از کارها و فعالیت‌های مورد علاقه‌مون توی خونه بگذرونیم. همین باعث می‌شه زندگی‌هامون از ریتم همیشگی بیفته و احساس سردرگمی و کلافگی کنیم. کودکان محک هم قبل از اینکه به سرطان مبتلا بشن زندگی‌شون مثل بقیه بچه‌ها بود، اما این بیماری سخت باعث شد دنیای سخت‌تر و متفاوت‌تری جلوی چشم خودشون و خانواده‌شون شکل بگیره. روانشناس‌های محک از ابتدای ابتلای هر کودک به سرطان، سعی می‌کنن با راهکارها و توصیه‌هاشون، شیرینی زندگی رو به روزهای طولانی درمان بچه‌ها برگردونن. بیایین باهم چندتا از این توصیه‌ها رو مرور کنیم:

والدین گرامی فرزندان محک

 

امروز، همه در کنار هم روزهای سختی را سپری می‌کنیم. شیوع بیماری کنونی شرایط سخت و پیچیده‌ای را به جهان و کشور عزیزمان تحمیل نموده است.