دراتاق بازي كنار پسري نشسته‌ام. نامش رضا است. با دستان پر توانش لِگوها را لمس مي‌كند.

اگرچه چشمانش نمی‌بیند اما مثل یک مهندس کوچک با نيرو و انگيزه‌اي شگفت‌انگیز، خانه‌ای پر از شادي را با لبخند زيبايش مي‌سازد. رضا عاشق موسیقی است. همانند یک نوازندهْ بزرگ، نت‌هاي اميدواري را با ارگ کوچکش مي‌نوازد. چه شگفت انگيز! رضا کودک کوچک مبتلا به سرطان در نگاه من قهرمان امید و مقاومت است. خدا کند همه کودکان محک قهرمان شوند. قهرمان شکست سرطان...

 

خاطره یکی از داوطلبان محک